Karmaşa

Ben kimdim ki sanki sadece düşler aleminde gezinen bir piçtim, ilk şarabımı onun elinden içtim de sonra sürtük oldu kalbim. Etraftaki yüzler, yapmacık gülüşler, bir anlık düşler bomboş her şey ne farkeder yinede bir umutla sarıldım kendime ama nafile baslarım vurdu tizlerime. Kimleri altıma yol yaptığımı düşdündüm de iki biraya köle olan özgür kızlardan iğrendim yine. Hemen orada istedim ki yazılsın adım ama mezarım nerde.
Medet umdum ama kıydılar kalbime, bir hiç oldum gerçeklikte. Salaktım ve bende içtim, bende sildim tek kalemde her şeyi. Değerdi insan uğruna ölmek ama bir hiçti artık çünkü aşk sadece loş ışıkta seks yapmaktı artık aşk için ağıt yakmamalıydı. Her kafadan çıkan ayrı ayrı sesler beynimi fena siktiler. Çektiğim acılar tahmin edilmezdi arada kalmışlık ve kaçarak yaşamak da takatimi bitirdi. Mutluluk, ağza çalınan bal gibiydi, kokusu bile yok şimdi.