Noviembre

Yönetmeni Achero Mañas olan 2003 yapımı filmde başrolde Óscar Jaenada var. Bu ara çok mu denk geliyor bilmiyorum ama bir diğer sistem eleştirisi yapan bir filmle daha karşılaşıyoruz.

Sistemin kokuşmuş yanlarının sanata olan etkisinden rahatsız olup tiyatro okulunu birakıp kendi bağımsız tiyatro topluluğunu kurmaya çalışan gençlerin var başına gelenleri konu alan film, gerçek bir hikayeye dayanmayan kurgusal bir çalışma. Film içersinde karakterlerin bilmem kaç sene sonra geçmişle ilgili yorumlarını yapmaları filme ayrı bir hava katmış ve karakterlerin yaşlılık halleride çok benzediğinden gerçek bir hikaye anlatıyor gibiydi film ama anlatmıyor gibi de neden çünkü 2030larda falan yapılmış olmalı fılm ki bu gençliklerini anlatan yaşlılar bu hale gelebilsinler. Burada bence yönetmen zamanının hiçbir öneminin olmadığını herzaman bu şekilde olacağını söylemek istemiş.

Film çok güzel geldi izlerken bana bir çok sahnede bir çok şey kattı tıpkı iletişimin ne demek olduğu, konuşurken nasıl sevişildiği, inandığın şeylerin üzerine gitmekle ne olursa olsun kazandığını, sokakların anlamını, ne kadar asi bir genç de olsan hayatta en çok sevceğin şeylerden birinin çocuğunu izlemek olcağı, çocukluğunda ve aile yaşamında gördüklerinin ileri de yaşayacaklarını çok etkilediğini vs.


Filmde en son sahne en çok hoşuma giden sahne oldu. Ama lucia karakterinin yaşlı halinin söylediği söz ''Dünyayı değiştirmek istemiştik. Ama perişanca yenildik.Şimdiyse, değişmemek için ben dünyaya direniyorum.'' mideye oturuyor, kafaya balyoz etkisi yaratıyor, şevkini kırıyor insanın... İnsanı yaptıklarınla ve yapmak istediklerinle başbaşa bırakıyor.


SANAT, İÇİNDE GELECEĞİ BARINDIRAN BİR SİLAHTIR